Δούκα Αννίτα_Μήλια-Αργείτη Κάτια
Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009
Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009
Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009
Oυαν-ντει-γουορκσοπ Bill Rea and the Montana Kids
Αγαπητοί συνάδελφοι,
αύριο σας περιμένω όλους στο ουαν-ντει-γουορκσοπ με τα μοντανα-κιντς.
Ο χρόνος και ο τόπος συνάντησης έχει επιτέλους οριστικοποιηθεί.
Θα βρεθούμε στη στοά του Αττάλου στόν αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Αθηναϊκής Αγοράς στις 10 το πρωί.
Η στοά του Αττάλου είναι πίσω από τον σταθμό του μετρό στο Μοναστηράκι και η είσοδος του αρχαιολογικού χώρου είναι από την οδό Αδριανού. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στους συννημένους χάρτες.
Θεωρώ αυτονόητο ότι πρέπει να είμαστε στην ώρα μας εκεί.
Εαν παρελπίδα κανείς χαθεί ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο, μη διστάσετε να με πάρετε στο κινητό μου (6974732947).
Σας υπενθιμίζω ότι θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι να περάσετε την ημέρα έξω. Η ημέρα αύριο πρόκειται να είναι σχεδόν ανοιξιάτικη οπότε δεν υπάρχει φόβος κρύου, αλλά καθώς αυτό είναι υποκειμενικό πάρτε τα μέτρα σας.
Περιμένω να έχετε μαζί σας πινακίδες Α3 και γραφική ύλη της αρεσκίας σας. Ξεσκονίστε λοιπόν τα συρτάρια σας και φέρτε μολύβια, τέμπερες ή όποιο άλλο φυσικό μέσο γραφής σας γουστάρει, με το οποίο όμως να αισθάνεστε ήδη άνετα (καλό πάντως είναι να έχετε τουλάχιστον μολύβι και κανένα μαύρο πενάκι ή μαρκαδοράκι).
Θα είχε ενδιαφέρον να βγάζετε φωτογραφίες της διαδικασίας του γουορκσοπ με τις ψηφιακές μας μηχανές (κινητα κτλ) τις οποίες προτείνω να συγκεντρώσουμε και να εκθέσουμε στη συνέχεια στη σχολή μας στην Πάτρα.
Το πιο σημαντικό είναι να φέρετε μαζί σας πολύ καλή διάθεση και θετική ενέργεια για να περάσουμε μια καταπληκτική ημέρα.
Λεωνίδας
__________________
Leonidas Koutsoumpos
Adjunct Lecturer
Department of Architectural Engineering
University of Patras
Greece
"But the critical pens never cease to flow,
for they have lost control of them
and instead of directing them are directed by them."
Nietzsche, Friedrich. Untimely Meditations, (1983) p. 87
Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009
Galvani house extension by Christian Pottgiesser - architecturepossibles
Παρίσι, Γαλλία
Ομάδα εργασίας: Christian Pottgiesser (αρχιτέκτονας) , Alejandro Ratier (designer), Pascale Pottgiesser (καλλιτέχνης)
Joёl Betito (μηχανικός)
Σχεδιασμός επίπλων: Raphael Butin (αρχιτέκτονας)
Σχεδιάστηκε το 2002 και εκτελέστηκε το 2003
Τετραγωνικά: 140 τμ. επέκταση, 40τμ. είσοδος και χειμερινή αυλή, 160 τμ. ταράτσες και 160 τμ. το υπάρχον κτήριο.
Μετά από μελέτη, αποκρυπτογραφήθηκε ο παρισινός οικοδομικός κώδικας και το κτήριο με σεβασμό στην υπάρχουσα ορθολογική παραδοσιακή αρχιτεκτονική της περιοχής, επαναδιατυπώνει ένα δικό του ορθολογικό αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο.
Η επέκταση αυτή λαμβάνει χώρα σε μια πόλη με πολύ μεγάλη και βαθιά σχέση με την ιστορία και την τέχνη. Περιβάλλεται από όλες τις πλευρές από νεοκλασικά κτήρια. Έτσι, η ήδη υπάρχουσα μικρή μονοκατοικία ήταν αναγκαίο να επεκταθεί προς την πίσω αυλή έτσι ώστε να χωρέσει 7 άτομα. Το les “parks et jardins”, οι υπάρχοντες κανονισμοί του κτηρίου και ο ιδιοκτήτης επέμειναν στο να διατηρηθεί μέσα στα πλαίσια σχεδιασμού, ο κήπος στο επίπεδο του δρόμου. Η θέα προς το παλαιότερο κτίσμα δεν θα χανόταν ενώ, ένας χώρος στάθμευσης και μια είσοδος τοποθετήθηκαν στο όριο με το δρόμο. Επιτρεπόταν μόνο το επίπεδο του δρόμου (ισόγειο) και άλλος ένας όροφος σε ύψος.
Ο ιδιοκτήτης επιθυμούσε έξι χώρους που θα ονομάζονταν ανάλογα με τη δραστηριότητα που θα φιλοξενούσαν, είσοδος/μαγειρική/φαγητό/φως, φιλοξενία/ιδιωτικότητα/φως/κήπος, βλέποντας ταινίες με φίλους, αυτοκίνητο.
Ο αστικός κήπος υπηρετεί ως η πάνω και εξωτερική επιδερμίδα της μπετονένιας επιφάνειας που στεγάζει την κουζίνα τη τραπεζαρία και το γκαράζ.
Τις σκάλες δημιουρούν κατασκευές που μοιάζουν με μεγάλες καμινάδες που δεν ακουμπούν όμως στο πάτωμα.
Από το δρόμο το κτήριο «κρύβει» τα δρώμενα του εσωτερικού και του κήπου του. Βλέπουμε μόνο μια βαριά ορθογώνια μάζα από πέτρα Noyon κομμένη με το χέρι, να υψώνεται πάνω από το οικόπεδο και από κάτω, μια γυάλινη επιφάνεια που την διαπερνά μια λεμονιά, εκεί είναι και ο χειμερινός κήπος του σπιτιού. Στον όροφο υπάρχει ο ξενώνας των 37 τμ. απομονωμένος για περισσότερη ιδιωτικότητα. Στο επίπεδο του δρόμου υπάρχει μια κεκλιμένη επιφάνεια που καμουφλάρει την είσοδο σε ένα υπόγειο γκαράζ.
Στο εσωτερικό, η αντίθεση στις υφές και τα έντονα χρώματα προκαλούν ευχάριστα τις αισθήσεις, αυτός ήταν άλλωστε και ο σκοπός των σχεδιαστών.
Story and design:
Στις αρχές του περασμένου αιώνα ο αρχιτέκτονας κατάφερε να αποκτήσει το οικόπεδο της επέκτασης στα όρια ακριβώς του κτηρίου που είχε σχεδιάσει. Ένα στενό κομμάτι, 8 μέτρων, γης. Στο πίσω μέρος αυτού σχεδίασε ένα μικρό σπιτάκι για την ερωμένη του.
Για να διατηρηθούν οι χώροι και οι θέες της κατοικίας εφάρμοσε νόμο που δεν επιτρέπει το κτίσιμο κτηρίων πάνω από ισόγειο +1 και απαγορεύει την οπισθοχώρηση της όψης πάνω από 5,4 μέτρα από τα όρια του δρόμου, στην γύρω περιοχή.
Το οικόπεδο και το παλιό σπίτι με μια επέκταση στο υπόγειο, το αγόρασε μια οικογένεια με 5 παιδιά και έθεσε ως όρο να διατηρηθεί ο κήπος και τα 2 δέντρα που υπήρχαν σε αυτόν.
Έτσι, δημιουργήθηκε μια ενισχυμένη μπετονένια, κυματοειδής επιφάνεια κάτω από την οποία ενώθηκαν το παλιό με το νέο υπόγειο. Αυτό φωτίζεται από ένα patio με διάφανη επιδερμίδα και έναν φωταγωγό στο μπροστινό τμήμα του οικοπέδου.
Αποστόλου Φανή / Χατζηνικόλα Βανέσσα
Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009
Ο τέμνων ηδονοβλεψίας.
Το κενό ιδωμένο ως χαρτί, ο ακάλυπτος του οικοδομικού τετραγώνου ως αντικείμενο επανασχεδιασμού. Επιχείρηση τομών-χωρικών συσχετισμών ιδιωτικότητας και προσβολής της τελευταίας.
Τα φώτα πέφτουν, η πόλη αρχίζει να κοιμάται στις πίσω όψεις τις, οι έσχατες στιγμές των καθημερινοτήτων γίνονται πιο φανερές από όλες τις άλλες, το τεχνητό φως τις προβάλει στον μπερντέ της σκοτεινής πόλης. Ο ακάλυπτος ξανανιώνει ψηλά. Εκεί όπου μάτια εξερευνούν τα φώτα και τα μυστικά που τα τελευταία προδίδουν. Τα πλακάκια της κουζίνας και ένα γεροντάκι να βλέπει τηλεόραση, αλλά και το μπάνιο και μια κοπέλα να περιεργάζεται το πρόσωπό της στον καθρέφτη. Στο μπαλκόνι απέναντι, ένα σκυλί μπαινοβγαίνει στο διαμέρισμα και 2 σκιές αχνοφαίνονται πίσω από την κουρτίνα.
Εκτός από την ποιητική διάσταση που έχουν αυτές οι παρατηρήσεις εμπεριέχουν απρόσμενα και μια αρχιτεκτονική. Το σώμα ως ο τέμνων μηχανισμός διαμορφώνει ένα κτήριο φάντασμα. Το κτήριο οπτικών λοιπόν (ας το βαπτίσουμε εξαρχής) είναι αυτό που παρεμβάλλεται ανάμεσα στα άλλα, είναι άϋλο, αόρατο, ασύλληπτο και σχεδιάζεται την στιγμή της παρατήρησης από τον παρατηρητή. Τα εργαλεία του σχεδιασμού είναι τα μάτια και οι κινήσεις του σώματος, μεγαλύτερες ή μικρότερες, σε σχέση με τα φυσικά όρια του πεδίου του πομπού, αλλά και τα χαρακτηριστικά του πεδίου του δέκτη της εκάστοτε παρατήρησης.
Το ‘κτήριο’ αυτό όπως προφανώς αντιληφθήκατε δεν είναι κάτι άλλο από την ενσάρκωση μιας τομής. Όρια δημιουργούνται, οπτικές κατευθύνονται ο παρατηρητής προσπαθεί να εισβάλει βαθύτερα στον παρατηρούμενο, συνάμα δε επιδιώκει να ελαχιστοποιήσει το αποτύπωμά του στον μπερντέ της σκοτεινής πόλης, συνυπολογίζοντας κάθε στιγμή τις περιβάλλουσες συνθήκες του φωτός. Δημιουργούνται άϋλοι συσχετισμοί απόκρυψης-εμφάνισης οι οποίοι χρησιμοποιούν υλικά όρια. Η κουρτίνα, ο τοίχος, οι γρίλιες του πατζουριού, το στηθαίο του εξώστη, αλλά και βαθύτερα στοιχεία στο πεδίο όπως η βιβλιοθήκη, το κρεβάτι, το καλοριφέρ. Στο πεδίο της τομής μας καθετί τοποθετείται με ιερή τάξη, ανάλογα κάθε φορά τη σχέση του με το μέγεθος του παρατηρητή, την διαπερατότητά του αλλά και τις ικανότητες ευπλασίας του κατά την διάρκεια μιας παρατήρησης με αρκετές φορές μεταβαλλόμενης θέσης θέμα. Τα στατικά αντικείμενα-όρια γίνονται εργαλεία χρήσιμα μόνο και αυστηρά με τις κίνησεις του παρατηρητή. Ο νους του προστάζει σε ελάχιστους χρόνους ποιο είναι το θέμα, ποια η ανάγκη ιδιωτικότητας, ποιες οι κυρώσεις έκθεσης σε ανοικτό πεδίο και άμεσα εντοπίζει το χώρο και αρχίζει να κινείται με βάση αυτόν και τα φυσικά χαρακτηριστικά του.
Οι προθέσεις τις περισσότερες φορές μόνο ουδέτερες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Πρόκειται εξάλλου για μια φυσική διεργασία που όλοι ασυνείδητα έχουμε κάνει αρκετές φορές. Διατηρεί πάντως το μυστηριώδες μιας διαδικασίας η οποία σύμφωνα με τα προλεχθέντα μάλλον ως μια διαδικασία ζωντανής τομής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Ενδιαφέρον εκτιμώ εν κατακλείδι θα είχε να εντοπίσει κανείς διαφορετικές συνθήκες αυτής της παρατήρησης, συνδεδεμένες εξάλλου με τύπους αστικών ή και μη περιβαλλόντων (φυσικών πεδίων), και να αρχίσει αντίστροφα να σχεδιάζει νέα όρια πάνω στα υπάρχοντα εντείνοντας ή απορρίπτοντας την υφιστάμενη σε κάθε περίπτωση ροπή παρατηρήσεων από ηδονοβλεψίες, λοιπούς αλλά και αρχιτέκτονες ενδιαφερόμενους να τμήσουν μια στην ουσία καθημερινή κατάσταση.
Το κενό ιδωμένο ως χαρτί, ο ακάλυπτος του οικοδομικού τετραγώνου ως αντικείμενο επανασχεδιασμού. Επιχείρηση τομών-χωρικών συσχετισμών ιδιωτικότητας και προσβολής της τελευταίας.
Τα φώτα πέφτουν, η πόλη αρχίζει να κοιμάται στις πίσω όψεις τις, οι έσχατες στιγμές των καθημερινοτήτων γίνονται πιο φανερές από όλες τις άλλες, το τεχνητό φως τις προβάλει στον μπερντέ της σκοτεινής πόλης. Ο ακάλυπτος ξανανιώνει ψηλά. Εκεί όπου μάτια εξερευνούν τα φώτα και τα μυστικά που τα τελευταία προδίδουν. Τα πλακάκια της κουζίνας και ένα γεροντάκι να βλέπει τηλεόραση, αλλά και το μπάνιο και μια κοπέλα να περιεργάζεται το πρόσωπό της στον καθρέφτη. Στο μπαλκόνι απέναντι, ένα σκυλί μπαινοβγαίνει στο διαμέρισμα και 2 σκιές αχνοφαίνονται πίσω από την κουρτίνα.
Εκτός από την ποιητική διάσταση που έχουν αυτές οι παρατηρήσεις εμπεριέχουν απρόσμενα και μια αρχιτεκτονική. Το σώμα ως ο τέμνων μηχανισμός διαμορφώνει ένα κτήριο φάντασμα. Το κτήριο οπτικών λοιπόν (ας το βαπτίσουμε εξαρχής) είναι αυτό που παρεμβάλλεται ανάμεσα στα άλλα, είναι άϋλο, αόρατο, ασύλληπτο και σχεδιάζεται την στιγμή της παρατήρησης από τον παρατηρητή. Τα εργαλεία του σχεδιασμού είναι τα μάτια και οι κινήσεις του σώματος, μεγαλύτερες ή μικρότερες, σε σχέση με τα φυσικά όρια του πεδίου του πομπού, αλλά και τα χαρακτηριστικά του πεδίου του δέκτη της εκάστοτε παρατήρησης.
Το ‘κτήριο’ αυτό όπως προφανώς αντιληφθήκατε δεν είναι κάτι άλλο από την ενσάρκωση μιας τομής. Όρια δημιουργούνται, οπτικές κατευθύνονται ο παρατηρητής προσπαθεί να εισβάλει βαθύτερα στον παρατηρούμενο, συνάμα δε επιδιώκει να ελαχιστοποιήσει το αποτύπωμά του στον μπερντέ της σκοτεινής πόλης, συνυπολογίζοντας κάθε στιγμή τις περιβάλλουσες συνθήκες του φωτός. Δημιουργούνται άϋλοι συσχετισμοί απόκρυψης-εμφάνισης οι οποίοι χρησιμοποιούν υλικά όρια. Η κουρτίνα, ο τοίχος, οι γρίλιες του πατζουριού, το στηθαίο του εξώστη, αλλά και βαθύτερα στοιχεία στο πεδίο όπως η βιβλιοθήκη, το κρεβάτι, το καλοριφέρ. Στο πεδίο της τομής μας καθετί τοποθετείται με ιερή τάξη, ανάλογα κάθε φορά τη σχέση του με το μέγεθος του παρατηρητή, την διαπερατότητά του αλλά και τις ικανότητες ευπλασίας του κατά την διάρκεια μιας παρατήρησης με αρκετές φορές μεταβαλλόμενης θέσης θέμα. Τα στατικά αντικείμενα-όρια γίνονται εργαλεία χρήσιμα μόνο και αυστηρά με τις κίνησεις του παρατηρητή. Ο νους του προστάζει σε ελάχιστους χρόνους ποιο είναι το θέμα, ποια η ανάγκη ιδιωτικότητας, ποιες οι κυρώσεις έκθεσης σε ανοικτό πεδίο και άμεσα εντοπίζει το χώρο και αρχίζει να κινείται με βάση αυτόν και τα φυσικά χαρακτηριστικά του.
Οι προθέσεις τις περισσότερες φορές μόνο ουδέτερες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Πρόκειται εξάλλου για μια φυσική διεργασία που όλοι ασυνείδητα έχουμε κάνει αρκετές φορές. Διατηρεί πάντως το μυστηριώδες μιας διαδικασίας η οποία σύμφωνα με τα προλεχθέντα μάλλον ως μια διαδικασία ζωντανής τομής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Ενδιαφέρον εκτιμώ εν κατακλείδι θα είχε να εντοπίσει κανείς διαφορετικές συνθήκες αυτής της παρατήρησης, συνδεδεμένες εξάλλου με τύπους αστικών ή και μη περιβαλλόντων (φυσικών πεδίων), και να αρχίσει αντίστροφα να σχεδιάζει νέα όρια πάνω στα υπάρχοντα εντείνοντας ή απορρίπτοντας την υφιστάμενη σε κάθε περίπτωση ροπή παρατηρήσεων από ηδονοβλεψίες, λοιπούς αλλά και αρχιτέκτονες ενδιαφερόμενους να τμήσουν μια στην ουσία καθημερινή κατάσταση.
Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009
ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ WALLS
Tην Τετάρτη 4 Νοεμβρίου (αυτή δηλαδή την Τετάρτη) θα γίνει η πρώτη συνάντηση στο κτίριο του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Νομού Αχαίας με τα παιδιά που θέλουν να συμμετέχουν στην τελική φάση της διοργάνωσης της έκθεσης WALLS.
Η διεύθυνση του κτιρίου είναι Τριών Ναυάρχων 40, 2ος όροφος.
Η συνάντηση θα γίνει στις 14.00.
Σας υπενθυμίζω ότι για δήλωση ενδιαφέροντος και περαιτέρω πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνήστε με τη Λυδία Χατζηιακώβου στο 2310 22 46 26, ArtBOX.gr.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)