Παρίσι, Γαλλία
Ομάδα εργασίας: Christian Pottgiesser (αρχιτέκτονας) , Alejandro Ratier (designer), Pascale Pottgiesser (καλλιτέχνης)
Joёl Betito (μηχανικός)
Σχεδιασμός επίπλων: Raphael Butin (αρχιτέκτονας)
Σχεδιάστηκε το 2002 και εκτελέστηκε το 2003
Τετραγωνικά: 140 τμ. επέκταση, 40τμ. είσοδος και χειμερινή αυλή, 160 τμ. ταράτσες και 160 τμ. το υπάρχον κτήριο.
Μετά από μελέτη, αποκρυπτογραφήθηκε ο παρισινός οικοδομικός κώδικας και το κτήριο με σεβασμό στην υπάρχουσα ορθολογική παραδοσιακή αρχιτεκτονική της περιοχής, επαναδιατυπώνει ένα δικό του ορθολογικό αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο.
Η επέκταση αυτή λαμβάνει χώρα σε μια πόλη με πολύ μεγάλη και βαθιά σχέση με την ιστορία και την τέχνη. Περιβάλλεται από όλες τις πλευρές από νεοκλασικά κτήρια. Έτσι, η ήδη υπάρχουσα μικρή μονοκατοικία ήταν αναγκαίο να επεκταθεί προς την πίσω αυλή έτσι ώστε να χωρέσει 7 άτομα. Το les “parks et jardins”, οι υπάρχοντες κανονισμοί του κτηρίου και ο ιδιοκτήτης επέμειναν στο να διατηρηθεί μέσα στα πλαίσια σχεδιασμού, ο κήπος στο επίπεδο του δρόμου. Η θέα προς το παλαιότερο κτίσμα δεν θα χανόταν ενώ, ένας χώρος στάθμευσης και μια είσοδος τοποθετήθηκαν στο όριο με το δρόμο. Επιτρεπόταν μόνο το επίπεδο του δρόμου (ισόγειο) και άλλος ένας όροφος σε ύψος.
Ο ιδιοκτήτης επιθυμούσε έξι χώρους που θα ονομάζονταν ανάλογα με τη δραστηριότητα που θα φιλοξενούσαν, είσοδος/μαγειρική/φαγητό/φως, φιλοξενία/ιδιωτικότητα/φως/κήπος, βλέποντας ταινίες με φίλους, αυτοκίνητο.
Ο αστικός κήπος υπηρετεί ως η πάνω και εξωτερική επιδερμίδα της μπετονένιας επιφάνειας που στεγάζει την κουζίνα τη τραπεζαρία και το γκαράζ.
Τις σκάλες δημιουρούν κατασκευές που μοιάζουν με μεγάλες καμινάδες που δεν ακουμπούν όμως στο πάτωμα.
Από το δρόμο το κτήριο «κρύβει» τα δρώμενα του εσωτερικού και του κήπου του. Βλέπουμε μόνο μια βαριά ορθογώνια μάζα από πέτρα Noyon κομμένη με το χέρι, να υψώνεται πάνω από το οικόπεδο και από κάτω, μια γυάλινη επιφάνεια που την διαπερνά μια λεμονιά, εκεί είναι και ο χειμερινός κήπος του σπιτιού. Στον όροφο υπάρχει ο ξενώνας των 37 τμ. απομονωμένος για περισσότερη ιδιωτικότητα. Στο επίπεδο του δρόμου υπάρχει μια κεκλιμένη επιφάνεια που καμουφλάρει την είσοδο σε ένα υπόγειο γκαράζ.
Στο εσωτερικό, η αντίθεση στις υφές και τα έντονα χρώματα προκαλούν ευχάριστα τις αισθήσεις, αυτός ήταν άλλωστε και ο σκοπός των σχεδιαστών.
Story and design:
Στις αρχές του περασμένου αιώνα ο αρχιτέκτονας κατάφερε να αποκτήσει το οικόπεδο της επέκτασης στα όρια ακριβώς του κτηρίου που είχε σχεδιάσει. Ένα στενό κομμάτι, 8 μέτρων, γης. Στο πίσω μέρος αυτού σχεδίασε ένα μικρό σπιτάκι για την ερωμένη του.
Για να διατηρηθούν οι χώροι και οι θέες της κατοικίας εφάρμοσε νόμο που δεν επιτρέπει το κτίσιμο κτηρίων πάνω από ισόγειο +1 και απαγορεύει την οπισθοχώρηση της όψης πάνω από 5,4 μέτρα από τα όρια του δρόμου, στην γύρω περιοχή.
Το οικόπεδο και το παλιό σπίτι με μια επέκταση στο υπόγειο, το αγόρασε μια οικογένεια με 5 παιδιά και έθεσε ως όρο να διατηρηθεί ο κήπος και τα 2 δέντρα που υπήρχαν σε αυτόν.
Έτσι, δημιουργήθηκε μια ενισχυμένη μπετονένια, κυματοειδής επιφάνεια κάτω από την οποία ενώθηκαν το παλιό με το νέο υπόγειο. Αυτό φωτίζεται από ένα patio με διάφανη επιδερμίδα και έναν φωταγωγό στο μπροστινό τμήμα του οικοπέδου.
Αποστόλου Φανή / Χατζηνικόλα Βανέσσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου